Mo: even voorstellen (blog 1)
Mo vertelt over haar leven met knieartrose, wat ze dagelijks meemaakt en hoe zij omgaat met deze chronische aandoening. Heb je een vraag of interesse om over een onderwerp mee te praten? Reageer dan op haar blogs. Veel leesplezier!
Beste lezeressen en lezers.
Bij deze wil ik me graag aan u voorstellen, of zullen we gewoon ‘je’ zeggen? Tenslotte hebben we allemaal hetzelfde, namelijk knieartrose en dat schept een band.
Mijn naam is Monique (vrienden noemen me Mo), ben 58 jaar, woon in Den Haag en ik heb zware artrose aan mijn beide knieën. Tel daar mijn overgewicht bij op en het doelgroepplaatje is compleet. Ik pas er werkelijk perfect in. Natuurlijk kan artrose ook voorkomen bij jongere vrouwen, bij slanke vrouwen en ja hoor, ook bij mannen. Alleen geven de cijfers wel aan dat het vooral vrouwen zijn, vooral van mijn leeftijd en vooral met een maatje meer.
Ik zal regelmatig bloggen over mijn wel en wee in het dagelijks leven, de gemakken maar vooral de ongemakken waar ik, en ik denk ook jullie als lotgenootjes, letterlijk tegenaan lopen. Het valt gewoon niet mee om dag in dag uit pijn te hebben en niet alleen als je staat of loopt, maar ook als je zit of ligt. Aan de buitenkant zie je namelijk niets en dat maakt het vaak ook lastig voor de omgeving om te begrijpen.
Voor alle duidelijkheid, ik ben geen arts, ik werk ook niet in de gezondheidszorg, heb nergens aandelen, maar wil wel helpen waar ik, mede dankzij een steeds groeiend netwerk, kan.
Van harte welkom in mijn wereld!
Mo
Blogs van Mo:
Hier vind je alle blogs van Mo
Mo ik ben Henny de man van Maaike, kwam op jou blog door de knieproblemen van mijn Maaike, zij is pas genezen van kanker, ben samen met haar op een cruise gegaan om te herstellen, daar rustig aan gedaan gewandeld over het dek en zo, ook een beetje trappen gelopen en haar laten aangeven, of het allemaal goed ging, omdat ik nog al een doordouwer ben.
Tot dat er toch na 10 dagen een nacht kwam dat zij wakker was geworden van de pijn in haar knie, heb gekoeld met ijswater en haar verzorgd, de pijn werd minder en overdag was ze weer het (ventje) meisje. Verder rustig gehouden.
Maar in de nacht ging het weer mis, de pijn was niet te harden, overdag weer goed. Ze houd niet van medicijnen en dokters, maar toch de vierde dag gegaan, en hij zij artritis en gaf naproxen en die hebben niet geholpen, het slapen werd er niet beter van, en in mijn hoofd zit dat het toch niet van de ene op de andere dag artritis kan hebben, en erge pijn waar van je niet kan slapen.
Nu we thuis zij en bij de dokter en ziekenhuis zijn geweest voor foto,s is de uitslag, milde artrose, nou ze kan nog steeds niet slapen en overdag wordt het nu ook moeilijker, dus ik ben een beetje aan het einde hoe ik moet handelen, zou je mij kunne adviseren of gewoon een berichtje geven.
Beste Henny
Ik kreeg kippenvel bij het lezen van jouw/jullie verhaal. Wat ontzettend fijn dat Maaike genezen is van kanker, daar is de artrose, hoe naar dan ook, niet mee te vergelijken.
Ik houd zelf ook niet van artsen en medicijnen, maar op een gegeven moment was het voor mij echt niet meer uit te houden, zoveel pijn had ik. Dus toch maar naar de huisarts toe en gelukkig werd ik direct doorgestuurd naar het ziekenhuis voor röntgenfoto’s. Op de foto’s was te zien dat ik echt hele erge artrose heb aan beide knieën. Nee, dit ontstaat niet van de één op de andere dag, maar sluipt er in. Ik heb privé een hele nare periode gehad, waardoor ik niet naar een arts kon, dus ja, ook mijn knieën heb ik verwaarloosd. Helaas is er weinig tegen te doen, een operatie waarbij de gehele knie vervangen wordt, wordt ook wel gedaan, zoals je bij mijn blogcollegaatje Anne-Miek kan lezen.
Zelf kreeg ik het advies om 3 x daags 1000 mg paracetamol te nemen. Daarnaast ben ik zelf aan zoeken en heb ik medicinale wietolie gebruikt. Helaas kon ik daar niet tegen. Via Facebook ben ik bij Otto Bock terecht gekomen en heb ik nu 2 Agilium Freesteps. De artrose geneest niet, maar juist bewegen is zo goed en dat kan ik nu gelukkig wel weer wat beter. Daarnaast wordt zwemmen aanbevolen.
De pijn in de nacht ontstaat vaak doordat er in de knie een soort van stuwing optreedt, waardoor het van binnen echt onder druk staat. Ik herken het helaas als geen ander. Ik slaap er te onrustig voor, maar ik heb gehoord dat een kussen onder en tussen de knieën zeker kan helpen.
Dit is de link naar Otto Bock voor de Freestep: http://www.ottobock.nl/orthesen-en-braces/braces-bij-gewrichtsklachten/knie/agilium-freestep/ Ik ben zo goed als paracetamol vrij, alleen als ik van te voren weet dat ik veel moet gaan lopen, neem ik er ééntje.
Beste Henny, ik hoop echt dat er voor Maaike iets aan de helse pijn te doen is en dat de wetenschap zo ver gaat dat er straks stamceltherapie beschikbaar is. Gelukkig wordt er volop onderzoek naar de behandeling van artrose gedaan. Tot die tijd moeten we het maar doen met de middelen die er nu zijn en voor iedereen is er een ander middel het beste. Dank je wel voor je openhartig en emotioneel verhaal en ik wens jullie het allerbeste toe,
lieve groetjes
Mo
Beste Monique,
Heb je blog gelezen. Een vraag: ben jij en dochter van Kees van Stuijvenberg en Nel Schalker? Zo ja, zou je me dan buiten deze blog willen contacten per email? Als dat zo is zijn wij via jouw oma Stien en mijn moeder Jeanne familie van elkaar want dat waren zusters. Ik zag ook een antwoord van jouw zus Conny en dat past precies in het plaatje want Kees had 2 dochters. De problemen met knieën spreken mij aan want ik heb daar al mijn hele leven last van en mijn jongste broer Ted heeft door zijn klachten al twee nieuwe knieën gekregen. Andere tantes, neven en nichten hebben daar ook last van. Wij noemen het een Van Ginderen-kwaal. Ben benieuwd. Intussen sterkte.
Natuurlijk stom: mijn naam vergeten. Ben van den Aardweg, inmiddels 88 jaar.
Heey Mo
Ik zit sinds zo n 3,5 week met een dikke knie ,ik hou vocht vast ook in de holte en mijn onderbeen ,het laatste is veel minder en ook de knie /holte is gelukkig een stuk minder dan eerst .Het blijft nou een beetje zo ,geen verandering .Ik loop bij de fysio .Ze denken aan een zenuw die klem zit ,artrose, zwak bind en spierweefsel .Het is al minder dik dan het was .Maar iedere keer als ik denk dat het minder en wat beter word ,gaat het toch weer een beetje mis .Ik word er wanhopig van .Ik doe de oefeningen die ik moet doen .Ik lig plat met men knie ondersteund etc etc .Ik ben vreselijk angstig voor een MRI scan .Ik wil ook geen op.,zo n brace spreekt mij ook wel aan ,als ik daardoor weer normaal kan functioneren .Ik ben blij dat ik jou blog tegen kwam .